بررسی مسئله " والدین سمی " همراه با فرشته احمدزاده عالمی
والدین سمی به والدینی اتخاذ می شود
که ناهنجاری های بسیاری را از دوران جنینی تا نوجوانی سبب گشته اند
به گزارش شبکه خبری ایران اروپا؛ فرشته احمدزاده عالمی - والدینی که به سبب نا آگاهی ، کشننده ترین نوع آسیب را سبب گشته اند این والدین در مهم ترین بخش از زمان شکل گیری فرزندان آرامش را از آنان سلب نموده اند.
این والدین بستر تمام آسیب های روانی از جمله ( خشم ، تحقیر ، نفرت ، وحشت و انتقام ) را به طور تدریجی بر روان فرزندان می پروانند
از دید روانشناسی که به این قضیه متمرکز شویم
متوجه خواهیم شد که این والدین نیز تحت الشعاع آسیب های دوران کودکی خود بوده اند.
در واقع این والدین تمام آسیب های وجودی خودشان را به صورت ناآگاهانه بر روان فرزندان منعکس می نمایند تا خشم درونی خویش را فروکش نمایند. والدینی که تمام عقده ها و کمبودهای به دست آمده را زمینه رشد فرزندان خود نموده و تضعیف شدید روحی را شامل خواهند شد . ضمیر ناخودآگاه این والدین مخرب است و تخریب شخصیتی از ویژگی بارزشان خواهد بود. این والدین گرچه از نظر روانی بیمار تلقی می شوند و به دلیل نوع شخصیت خودشیفته بودن ، تمام رفتارهای ناشایست خود را شایسته می پندارند ، عینک خود بینی و سلطه گر خویش را در طول زندگی فرزندان حکم می نمایند.
این والدین معمولا افرادی متعصب، سلطه گر ، کنترل گر ، خودمحور ، سرد مزاج و گاهی افرادی خنثی ، معمولا حامی نیستند ، ناگرفته شدن احساسات از شاخصه این والدین است ، عدم تشویق را سرلوحه قرار می دهند ، تنبیه را مستلزم الگوی تربیتی می دانند ، در پاره ای از موارد از تنبیه لذت میبرند. این والدین در برخی موارد از کلمات تحقیر آمیزی مانند ( کوتوله ، زشت و بدترکیب ، مفت خور ، بی عرضه ، بی لیاقت ، نادان ، احمق ، کودن ، زیادی و غیره )
یا نسبت دادن فرزند با اسم مستعار و خفت بار که سبب خوار شدن شخصیت ، و شکسته شدن عزت نفس و اعتماد به نفس می گردد استفاده می کنند.
والدین سمی را می توان به چند دسته تقسم نمود
از جمله ( والدین معتاد ، والدین خود شیفته ، والدین تندخو و پرخاشگر ، متعصب ، تبهکار و بذهکار ، والدین بیماری های اعصاب و روان ، والدین قشر ضعیف و کم سواد ، والدین کم آگاه و نا آگاه و غیره )، فرزندان بیگناهی که پوست و خونشان با لحظه های خماری پدر یا مادر عجین گشته است . فرزندانی که به سبب خودشیفته بودن والدین مجبور به مُهر خاموشی بوده اند
فرزندانی که در خانواده های تندخو ، شاهد غرش و نعره های وحشتناک بوده اند. فرزندانی که به سبب فقر و عدم آگاهی والدین ، رنج های بسیاری را متحمل شده اند. فرزندانی که دوران پر تنشی را در خانواده تجربه کرده اند بارها شاهد نزاع های والدین نیز بوده اند.
این فرزندان در کانون خانواده ای با آسیب های مختص به نوع خود بارها زجر کش روانی شده اند ، صدمات جبران ناپذیری که تاثیرات مخربش در کالبد روح و جسمشان نقش بست.
فرزندانی که از دوران بدو تولد تا سنین نوجوانی بستر تحقیر شخصیتی را متحمل شده اند همواره با خشم و نفرت های درونی که بر اثر گذر زمان و به طور متناوب رشد نموده و آسیب های بسیاری را شامل شده اند، آسیب هایی که در سنین های مختلف واکنش های شخصیتی را موجب شده است. در نتیجه این کودکان با ضعف های مختص به نوع آسیب وارد شده و عقده های مختلف شخصیتی که در روانشان نهادینه گشته است رشد می نمایند کودکانی که در منجلابی از تشویش و اضطراب غرق شده اند همواره ناکامی وجودشان را تحت سیطره خویش فرو خواهد کشاند. فرزندانی که به سبب زندگی بیمارگونه سبک زندگی سالم را لمس نکرده اند تا موفقیت به شکل واقعی در وجودشان نهادینه شود همچنان منتظر آینده ای گنگ و نامعلوم خواهند بود
فرزندانی که در آینده هم از نظر اجتماعی و هم از نظر خانوادگی دچار بحران های جدی خواهند شد. عقده های حقارتی که در طول زندگی خود کم بینی های مختلفی را سبب خواهد شد.
باید خاطر نشان کرد که این والدین کانون خانواده ای را پرورش خواهند داد که الگوهای نامناسب شخصیتی را شامل گشته اند در واقع این فرزندان با سبک ناصحیح تربیتی شکل خواهند گرفت . فرزندانی که عقده های خویش را در وجه های مختلف ، تخلیه روانی خواهند نمود خواه کانون خانواده ، خواه در گروه همسالان ، اقوام و همینطور روابط اجتماعی .که در نتیجه ناهنجاری های گسترده خانوادگی و اجتماعی را موجب خواهند شد.
گزارش و تحلیل: فرشته احمدزاده عالمی
